Min of meer per ongeluk ben ik eigenaar geworden van een 190. Ik heb ruim drie jaar met een E320 Coupé gereden, een mooie auto in goede staat. En toch heeft het nooit helemaal 'geklikt' tussen mij en die auto. Waarom? Ach, misschien kwam het omdat ik stiekem terug verlangde naar een W126, zoals ik die daarvoor ook had gehad. Die verkocht ik met 280.000 km omdat ik bij de M-B dealer tegen genoemde W124 aanliep. Deze was niet duur en had origineel 120.000 gelopen... Ik raakte er echter zoals gezegd niet verliefd op. Daar kwam ook nog bij dat zo'n coupé voor mij eigenlijk te onpraktisch was met zijn twee deuren. Ik heb ook al een paar andere niet zo 'multifunctionele' auto's - vorige week zondag zat ik bij dat gezelschap dat tijdens een toerrit van de andere kant kwam op de Posbank - en soms zijn een redelijk grote kofferbak en achterportieren best handig.
Ik heb af en toe nog wel eens contact met Marco Hof, die begin augustus een nette 300SE had staan. Een goede, maar geen absolute topper. Ik kon 'm ruilen voor mijn 320. We waren net zo'n beetje bezig om de transactie af te ronden toen mijn oog viel op een Liasgrijze 190 die zo ongeveer naast me in de showroom stond. Ik heb een zwak voor dat soort simpele kleuren - ik noem 'm altijd 'grondverfgrijs' - en daar kwam bij dat dit een vreselijk mooie auto leek. "Ja, wat wil je, hij heeft afgelopen 22 jaar ruim 58.000 km gereden..." aldus Marco. Ik wilde 'm natuurlijk helemaal niet hebben, maar ik had wel zin om er een stukje me te rijden, mede omdat ik nog nooit in de allersimpelste 190 had gereden. Veel geld had de eerste eigenaar niet voor opties uitgegeven, maar een (uiteraard handbediend) schuifdak zat er wel in. Leuk... Na twee kilometer bekroop mij het gevoel dat ik het gevaar liep dat ik verliefd kon worden op dit ding. Na vijf kilometer wist ik het zeker! Heel anders dan een W126, maar wel een echte degelijk aanvoelende Benz, met bovendien een heerlijk stuurgedrag. En wat ook een diepe indruk maakte: de perfecte staat, alsof ik net bij de importeur met een nieuwe testauto was weggereden. Met de 190 kon ik dezelfde transactie doen als met de 300SE en daar heb ik nog steeds geen spijt van. Wel moest ik even een drempel over toen ik de nog nooit gebruikte trekhaak voor het eerst moest uitproberen. Zonde, de zwarte lak was er meteen af... Maar goed, praktisch is-ie dus, deze 190. Ondanks de mooie staat heb ik een paar weken na aanschaf toch nog een minpuntje ontdekt: de bekleding bij de handgreep/armsteun van het rechtervoorportier is losgeraakt van de onderlaag. Het zou me niet verbazen als het vaker voorkomend probleem is. Ik lig er ook niet wakker van hoor, als je het niet weet valt het niet op, maar omdat de auto verder zo fraai is... Mocht iemand nog een (als) nieuw blauw bekledingspaneel hebben dat past bij de rest van het interieur houd ik me aanbevolen.
Verder wil ik graag wijzen op een oproep die ik bij 'W201 - van alles wat' heb geplaatst. Toevallig ben ik de maker van Youngtimer Magazine en in het volgende nummer (9 november in de winkel) is een 8 pagina-artikel over de 190 gepland. Daarin wil ik ook graag een viertal eigenaren laten vertellen over hun ervaringen.
.
SitemapIndex